Nauczyciel
Robert Buchcik urodził się 17 sierpnia 1909 r. w Mazańcowicach, jako syn Andrzeja Buchcika (1868-1948) i Marianny z domu Kreis.
Ukończył katolicką, czteroklasową szkołę powszechną w Mazańcowicach (1921), a następnie Wydziałową Szkołę Ćwiczeń w Białej. Jako nastolatek rozpoczął ćwiczenia kulturystyczne, które kontynuował w późniejszych latach. W latach 1924-1929 był uczniem Seminarium Nauczycielskiego im. Grzegorza Piramowicza w Białej Krakowskiej, maturę zdał z bardzo dobrymi ocenami.
W latach 1929 do 1938 r. pracował i mieszkał w Wielkich Hajdukach (od 1 kwietnia 1939 Chorzów Batory), skierowany tam przez wojewódzkie władze oświatowe. Uczył języka polskiego, geografii, religii, historii i arytmetyki w Szkołach Powszechnych nr I i nr VI.
Od sierpnia 1930 do czerwca 1931 odbywał czynną służbę wojskową w Batalionie Podchorążych Rezerwy Piechoty nr 5 w Krakowie-Łobzowie, szkolenie ukończył w stopniu plutonowego podchorążego, z 12 lokatą. Od lipca do września odbywał praktykę w 4 Pułku Strzelców Podhalańskich w Cieszynie
Powoływany do 4 Pułku Strzelców Podhalańskich na letnie ćwiczenia wojskowe: W 1932 r. awansowany na sierżanta-podchorążego, w 1934 r. mianowany na stopień podporucznika, od 1935 dowódca plutonu, w 1937 r. odbył szkolenie na adiutanta batalionu. W 1937 r. Przydzielony do 75 Pułku Piechoty.
W lecie 1938 r. wrócił na Śląsk Cieszyński, uczył w Szkole Powszechnej im. Michała Grażyńskiego w Bystrej Śląskiej.
Wzięty do niewoli przez wojska radzieckie i osadzony w przejściowym obozie jenieckim, prawdopodobnie w Szepietówce. Od listopada 1939 r. jeniec w obozie w Kozielsku. Umieszczony na liście wywozowej 36/1 poz. 78 z 17 kwietnia 1940 r..
20 kwietnia 1940 r. wywieziony z Kozielska więziennym pociągiem, który 21 kwietnia 1940 r. dotarł do Smoleńska. Rozstrzelany na terenie ośrodka NKWD, w lesie katyńskim. Pochowany prawdopodobnie w szóstym dole śmierci.
Zwłoki ekshumowane i zidentyfikowane w maju 1943, pochowane 1 czerwca 1943 r. w VI Bratniej Mogile.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz