Po odbyciu służby wojskowej zajął się rzeźnictwem. W roku 1921 r. ożenił się z Julią Falkowską. Miał czwórkę dzieci: Zygmunta, Halinę, Jerzego i Annę.
Po wkroczeniu do Łucka 17 września 1939 r. wojsk radzieckich został rozbrojony i skierowany z setkami innych policjantów do pracy fizycznej. Aresztowany 16 grudnia 1939 r. po przejściowym pobycie w miejscowym więzieniu został wywieziony w nieznanym kierunku.
Żonę i całą czwórkę dzieci wywieziono 13 kwietnia 1940 r. na Sybir, gdzie przebywali sześć lat - powrót do kraju nastąpił 8 czerwca 1946 r.
Przez wiele lat mimo usilnych starań nie udało się rodzinie zdobyć żadnych informacji o losach Mateusza Maligłówki. Jeszcze w marcu 1994 r. Konsulat Generalny RP w Kijowie pisał, że poszukiwania Ukraińskiego Czerwonego Krzyża nie przyniosły żadnych rezultatów. Jednak wkrótce nastąpił przełom. Pismem dnia 20 maja tegoż roku Federacja Rodzin Katyńskich powiadomiła o przywiezionej z Ukrainy liście 3435 nazwisk. Pozycja 1826 dotyczy Mateusza Maligłówki.
Dzięki zabiegom władz Polski, szczególnie Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, w dniu 21 września 2012 r. odbyło się z udziałem prezydentów Rzeczypospolitej i Ukrainy oraz Prymasa Polski, uroczyste otwarcie i poświęcenie czwartego cmentarza katyńskiego Polskiego Cmentarza Wojennego w Bykowni pod Kijowem.
W czasie służby w Policji Państwowej Mateusz Maligłówka został odznaczony dwoma medalami: Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, Medalem Za Długoletnia Służbę.
Ponadto pośmiertnie został odznaczony w 1985 r. przez Ministerstwo Spraw Wojskowych w Londynie – Krzyżem Kampanii Wrześniowej 1939r ., a 1996 r. przez prezydenta Rzeczypospolitej – Medalem Za Udział w Wojnie Obronnej 1939 r .
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz